Historia szkoły

Zapraszamy do wspólnej wędrówki po dziejach burzliwego życia szkoły w Porębie Małej. Wędrować będziemy przytaczając fragmenty kroniki szkolnej, którą zaczęto pisać w 1929 roku.

„Szkółkę” w Żeleźnikowej założono w 1840 roku, była to szkoła parafialna prowadzona przez organistę. Obejmowała dzieci z Żeleźnikowej, Poręby Małej
i Myślca. W roku 1900 cześć obszaru dworskiego w Porębie rozparcelowano
i sprzedano, wskutek czego przybyło do Poręby 30 rodzin. Liczba dzieci uczęszczających do szkoły tak wzrosła, że porębianie postanowili założyć nową szkołę. Zarządzeniem z dnia 07.05.1902 roku CK Rada Szkolna Krajowa wyłączyła gminę i obszar dworski w Porębie Małej ze związku szkolnego w Żeleźnikowej. Zorganizowano osobną jednoklasową szkołę. Ponieważ gmina miała za mało pieniędzy na budowę nowego budynku, kupiła działkę wraz z domem od Stanisława Witka. Pierwszą nauczycielką była Sienkiewiczówna.

W 1914 roku wybuchła pierwsza wojna światowa, która bardzo ujemnie wpłynęła na rozwój szkoły. Wszystkie akta szkolne zostały zniszczone, brakowało opału
i przyborów szkolnych. Dzieci nieregularnie chodziły do szkoły. Jak wskazują katalogi klasyfikacyjne, w 1915 roku w szkole pracowały następujące siły nauczycielskie: Jan Łaski, Maria Mazurkiewiczówna, N. Jankowski, ks. Słowiński. W 1918 roku posadę objął Karol Urbanik, w następnym roku Janina Kaczówna,
w 1925 r. Halina Górczanka. W 1925 roku przewodniczącym Rady Szkolnej miejscowej został Jan Węgrzyn. Mimo podeszłego wieku bezinteresownie piastował stanowisko. Z jego inicjatywy przebudowano piec w klasie
i wyremontowano mieszkanie nauczyciela”.

rok szkolny 1924/1925 – w szkole założono bibliotekę .

rok szkolny 1927/1928 – ogrodzono ogródek szkolny i część podwórza, naprawiono ganki, dach nad klasą pokryto nową papą.

listopad 1929 – na Radzie Gminnej ustalono przebudowę starej szkoły
i dobudowanie drugiej izby szkolnej. Samorząd odmówił jednak udzielenia pożyczki na ten cel, natomiast zaproponował plan przeprowadzenia gruntownego przeglądu.

rok szkolny 1931/1932 – Budynek szkolny przedstawia się poniżej wszelkiej krytyki: dach jest dziurawy, w klasie brakuje okien, drzwi nie mają klamek.
Z wyjątkiem pobielenia izby szkolnej i sieni, nic w tym roku w szkole więcej nie zrobiono.
Kolejne lata to ogólny kryzys gospodarczy. Do szkoły przybyła nauczycielka Ludwika Liszkowa, która stara się o remont szkoły. Udało się przykryć dach dachówką.

03.04.1933 – po raz pierwszy odbyła się wywiadówka.

rok szkolny 1934/1935 – roboty wokół wykończenia budynku szkolnego nie posunęły się do przodu. Powołany został miejscowy komitet budowy szkoły, na czele którego stanął Konstanty Aleksander wraz z Ludwiką Liszkową, Wincentym Michalikiem, Janem Groniem i Bolesławem Legutko. Z pieniędzy uzyskanych ze składek wykończono jedną klasę. Uzyskano także pożyczkę na przebudowę całego budynku szkolnego.

rok szkolny 1935/1936 – szkoła zostaje przekształcona z jednoklasowej na dwuklasową. Naukę rozpoczęto w dwóch nowych izbach. Na wiosnę 1936 roku przystąpiono do rozbiórki reszty starego budynku i rozpoczęto dobudowę drugiej połowy budynku, w której miały się mieścić mieszkania dla nauczycieli.

01.09.1939 – wybuchła II wojna światowa. Wprowadzona została obowiązkowa nauka języka niemieckiego. Niemiecki okupant zabronił uczyć geografii
i historii.      W porze zimowej nauka odbywała się nieregularnie, gdyż mrozy dochodziły do 40`C. Dzieci chorowały na koklusz i czerwonkę, w szkole brakowało opału. Klasy zostały przekształcone w składy zboża kontyngentowego.

rok szkolny 1944/1945 – nauka nie rozpoczęła się normalnie, ponieważ działania wojenne zbliżały się do tutejszych stron. Władze niemieckie zmuszały ludność do budowania okopów i umocnień wojennych.

17.01.1945 – rozpoczął się masowy odwrót wojsk niemieckich, które cofały się przed napierającymi na nie wojskami sowieckimi. W czasie przemarszu wojsk przez Porębę, szkoła doznała dotkliwych strat.

lata 1950 – 1970 – nauka odbywała się w dwóch punktach: w budynku szkolnym i na tzw. „Resztówce”.

Stary budynej szkoły

„Resztówka”

Obydwa  budynki stale wymagają remontów, co też jest czynione: malowanie ścian, przebudowa pieców kaflowych, remont dachu na „Resztówce”, otynkowanie podmurowania, malowanie okien i drzwi. Zakupiono cegłę na rozbudowę szkoły. Wytyczono granicę działki przy szkole, postawiono słupy graniczne.

W życie weszła reforma szkolna wprowadzająca klasę ósmą. Dotychczasowa szkoła robi się ciasna. Dlatego też w roku szkolnym 1964/1965 kierowniczka szkoły – Janina Gagatek zwraca się do mieszkańców wsi z propozycją podjęcia czynu na budowę nowej szkoły. Jej inicjatywa znajduje pozytywny odzew, spotyka się ze zrozumieniem. Powołano Komitet Budowy Szkoły, przygotowano dokumentację, rozpoczęto zbiórkę pieniędzy. pieniędzy roku szkolnym 1966/1967 Inspektorat Oświaty zatwierdza budowę szkoły, jednak z przyczyn zależnych od władz szkolnych (nie od środowiska Poręby Małej), budowa szkoły rusza wiele lat później.

Pracę dydaktyczno-wychowawczą wspiera Komitet Rodzicielski. Ważna staje się pedagogizacja rodziców. W szkole działa harcerstwo, prowadzona jest szkolna działka doświadczalna. Mimo trudności lokalowych, wszyscy absolwenci szkoły zdają egzaminy do szkół średnich i zawodowych. Zostają do nich przyjęci.

1978 rok – do użytku zostaje oddany obecny budynek szkoły. Zdobywanie wiedzy w nowym, dużym budynku stało się łatwiejsze. Rodzice dużo pomagali przy budowie szkoły. Robili to bardzo chętnie, gdyż wiedzieli, że poprawi to komfort nauki swoich dzieci.

 

1998 rok – szkole zostaje nadane obecne imię Kurierów Sądeckich.

 

 

2003 rok – szkoła obchodzi swoje stulecie.

Od początku swego istnienia do chwili obecnej nasza szkoła jest ogniwem łączącym mieszkańców w dążeniu do jedności, solidarności, twórczej pracy, wzajemnej pomocy na rzecz środowiska lokalnego. Dziś, u progu nowego wieku dalej kształci i wychowuje kolejne pokolenia, wzbudzając w nich świadomość swej wieloletniej tradycji.